من زخمهای بی نظیری به تــن دارم
اما تو مهربان ترینشان بودی ،
عميـق ترینشان ،
عــــزیــــــــز تـــرینشان !
بعــد از تو آدم ها
تنها خــــراش های کوچکی بودند بــر پوستـــــم
که هیچ کـــــــدامشان
به پای تو نرسیــدند
چنین بامهربانی خواندنت چیست؟
بدین نامهربانی راندنت چیست؟
بپرس از این دل دیوانه ی من
که ای بیچاره ……،ماندنت چیست؟
با گفتن : “عزیزم جایت خالیست” نه جای من پر می شود و
نه از عمق شادی هایت کمتر
فقط دلخوش می شوم که هنوز بود و نبودم برایت مهم است . .
نظرات شما عزیزان:
برچسبها: